جبران خليل جبران ميگه:انسان آنگاه سخن می گوید که با اندیشه های خود در آشتی و آرام نباشد؛
و هر گاه دیگر نتواند در تنهایی دل خود بماند، در لب های خود زندگی می کند، و صدا وسیله انصراف خاطر و گذراندن وقت است.
جبران خبر نداشت حرف ها حجم دارند فضا اشغال مي كنند درست مثل هوا.
گاهي وقت ها لبريز مي شوند آنجا كه مولا علي با چاه سخن مي گفت.
و هر گاه دیگر نتواند در تنهایی دل خود بماند، در لب های خود زندگی می کند، و صدا وسیله انصراف خاطر و گذراندن وقت است.
جبران خبر نداشت حرف ها حجم دارند فضا اشغال مي كنند درست مثل هوا.
گاهي وقت ها لبريز مي شوند آنجا كه مولا علي با چاه سخن مي گفت.
