حرمت نان ونمک

ازش می خوای که همرات باشه با تو می آد.


خلوت ات رو باهاش قسمت می کنی دل می دی به دلتنگی هاش

می خندی با خنده هاش .کم نمی ذاری ...... نه

اصلا تو، تو این عالم نیستی

اون قدر دوری

اون قدر که دلت می خواد یادت نباشه

تو همین حال وهوا که می تونه اسمش یگانگی باشه

خیلی پیش تر ، خیلی قبل تو را

نان ونمک سفره ات رو حرمت نگه نداشته،

شکسته ... ازیاد برده !

قشنگ نیست! ........